دو صفت است که هیچ کار نیکی از آندو بالاتر نمی باشد:ایمان به خدا و سود رساندن به بندگان او.

و برای سرگرمی (سالم) عبادت بس است.

برای اندرز دادن ، مرگ بس است.

دو صفت است که هیچ کاربدی، بدتر از آندو نمی باشد: برای خدایتعالی شریک قرار دادن، و زیان رساندن به بندگان او.

بسیار ی از مردم در دو صفت فریفته و گمراه گشته اند:تندرستی و بی کاری.

دو صدا را خدایتعالی دشمن دارد:شیون نمودن در هنگام گرفتاری ، و نی زدن به هنگام بهره و خوشی.

آدمیزاده پیر می شود در حالیکه دو خوی او جوان می گردد:حرص و آرزو.

و بر تو باد به سپاسگذاری ، پس همانا آن نعمت فراوان است.

تند راه رفتن، ارزش و درخشش مومن را می برد.

گفته شد:بدترین مردم کیستند؟ فرمود:دانشمندان هرگاه که فاسد شوند.

به گرانمایه ای که خوار شده ، و ثروتمندی که نیازمند گردیده ، و دانشمندی که گرفتار نادانان شده است، مهربانی نماید.

زیبایی در زبان می باشد.(سخن نیک مایه آراستگی و مجبوبیت است.)

دانش را با نوشته، در بند آورید.

دانش گنجینه هائی است که کلیدهای او پرستش می باشد.

در نزد من، برتری دانش از مزیت و برتری عبادت محبوبتر است.

مردم را دوست بدار، تا ترا دوست داشته باشند.

به مردم دشنام مده، پس دشمنت می شوند.

وقار و آرامش از خداست، شتابزدگی از شیطان است.

نرمش با مردم نیمی از ایمان است و سازش و نرم خوئی با آنان نیمی از زندگی و خوشی می باشد.

خوشخوئی صاحبش را به رتبه و مقام روزه دار شب زنده دار می رساند.

راستی روزی را فراهم می آورد، و خیانت تهیدستی را.

نگاه محبت آمیز فرزند به (چهره)پدر و مادرش ، عبادت است.

دانش یار صمیمی مومن ، و بردباری وزیر اوست، و خرد راهنمای او.

جوانمردی نیکو نمودن ثروت است.

روزه دار تا زمانی که از مسلمانی غیبت ننماید، در عبادت بسر می برد، اگر چه در بسترش خوابیده باشد.

جامه و پوشاک، توانگری را آشکار می کند.

ایمان دو نیم است، نیمی در شکیبایی و نیمی در سپاسگذاری.

خوش پیمانی از ایمان است.

خوردن در بازار ،پستی و سبکی است.

مومن خوش طبع و خنده رو است.

منافق بدخو و خشمناک است.

توانگری چه یاور خوبی برای پرهیزکاران است.

هر چیز بنیانی دارد، و بنیان اسلام دوستی ما خاندان پیامبر (ص) است.

خدایتعالی صفت های بزرگواری و کرامت نفس را دوست دارد.

دنیا زندان مومن و بهشت کافر است.

در هنگام دیدار، به یکدیگر دست بدهید(مصاحفه کنید)، زیرا مصاحفه کینه و بدبینی را از دلها می برد.

مومن بر هر صفتی خو میگیرد ، ولی بر دروغ و خیانت خو نمی گیرد.

از نیک بختی انسان ، خیر خواستن از خدایتعالی و خوشنود بودن به فرمان اوست.

انجام کارهای نیک از زمین خوردن های بد(پرتگاه ها و خطرات) جلوگیری می نماید.

صدقه پنهانی خشم خدا را فرو می نشاند.

و هر کار خوبی صدقه است.

پرسش نیکو، نیمی از دانش است.

شرم از ایمانست.

مومن همه چیزش محترم است:آبرو و ثروت و خون او.

ایمان عقیده قلبی و گفتار به زبان ، و عمل با اندامست.

توانگری به داشتن کالای زیاد نیست، بلکه توانگری همان بی نیازی نفس است.

حج، جهاد ناتوان است.

جهاد زن خوب شوهرداری کردن است.

شخصی که در زندگی معتدل و میانه رو باشد، هرگز تهیدست نمی شود.